گل یاس

بسم الله الرحمن الرحیم
هوای نفس، عامل محجوب شدن انسان از حق تعالی :

با توجه به اینکه حیات دنیوی که از مدارج و مراتب حیات و پست‌ترین مرتبه از مراتب حیات انسانی است، و انسان در این مرتبه از حیات، محجوب از حضرت حق می‌باشد، قهراً هوای(نفس) هم وقتی تثبیت کننده همین مرتبه از حیات است، برای ما روشن می‌شود که با داشتن هوا، حرکت برای یک انسان و یک سالک، مفهومی ندارد. هر چه انسان به دنبال هوای نفس برود، مرتبه حیات دنیوی خودش را تثبیت کرده است و با تثبیت حیات دنیوی، محجوب بودن از حق، ضرورت پیدا می‌کند، یعنی خاصیت حیات دنیوی، محجوب بودن از حق است، خاصیت هوا هم تثبیت حیات دنیوی است و نتیجه این می‌شود که هوا، یک مساله اساسی است که انسان را از حق، محجوب می‌کند.
چرا وقتی انسان، هوا دارد در مرتبه ادنای حیات، قرار می‌گیرد و طبعاً باید، محجوب از حق باشد، این مسأله را می‌خواستیم به صورت یک تحلیل فلسفی تحلیل نماییم.
در اینجا باید به این مسئله دقت کنیم که هوا این چنین نقشی دارد که راه را به روی انسان می‌بندد. داشتن هوای نفس، انسان را در مرحله‌ای از حیات تثبیت می‌کند که با داشتن آن مرحله از حیات، که به تعبیر قرآن حیات دنیا نامیده می‌شود، انسان، راهی به سوی خدا ندارد و محجوب از حق می‌باشد. چرا این گونه است؟